Ο τρόπος των συλλήψεων από την αρχαιότητα έως σήμερα
Από τα πρώτα μας χρόνια μαθαίνουμε να ενεργούμε βάσει των αισθήσεων. Τα 7 πρώτα χρόνια και έπειτα τα 14, είναι οι βάσεις για τον κάθε άνθρωπο, κατά τη διάρκεια των οποίων θα οικοδομηθεί ένα σύνολο εντυπώσεων και λόγων ως μια προσωπικότητα, που όμως είναι πλαστή.
Ένα μέρος που ονομάζουμε ψυχικό κόσμο και πνευματικότητα παραμένει στο σκοτάδι, καθώς όλες οι γνώσεις περί αυτών είναι κατά κύριο λόγο αστήριχτες και αβάσιμες και βέβαια, για αυτούς τους τόσο σημαντικούς λόγους, από μικρά παιδιά, οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα.
Από τον Γιώργο Κουτσιβίτη
Ορφική Αστρολογία – Ινστιτούτο Αστρολογίας (astroinstitute.gr)
Ο άνθρωπος εδώ και αιώνες έχει χάσει την επαφή με τους φυσικούς νόμους (Μυστήρια – Μυήσεις) και με τον κύκλο της Φύσεως.
Ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κατάσταση λανθάνουσα και καθαρά υλιστική.
Ο Θεϊκός Ορφεύς μας λέει:
“Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος, αυτάρ εμοί γένος ουράνιον” πως είμαστε παιδιά της Γης και του έναστρου Ουρανού και τονίζει πως το γένος μας είναι ουράνιο.
Όμως ποτέ δεν μας έμαθαν τι εστί Νους, Ψυχή, Πνεύμα.
Και είτε το θέλουμε είτε όχι, ο πυρήνας της ύπαρξης μας σε αυτή την εποχή βασίζεται καθαρά σε υλιστικό βαθμό, δηλαδή στο “Γης παις ειμί” του Ορφέως. Η καταγωγή, όσο και το γένος μας, έχει εδώ και αιώνες ξεχαστεί.
Το κάκιστο όμως είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση, κοιτάζοντας γύρω μας, δεν είμαστε ούτε παιδιά της Γης.
Έχουμε έρθει κόντρα και παρά φύση σε κάθε περίπτωση και δυστυχώς για πολλούς αυτό έχει φτάσει σε σημείο να συμβαίνει ασυνείδητα. Ως συνήθεια!
Ο κυρίως σκοπός και δρόμος του ανθρώπου είναι να αποδεσμευτεί από τα δεσμά της ύλης και του σώματος και να καταστεί Θεάνθρωπος.
Αυτή είναι η εξελικτική πορεία της ψυχής του ανθρώπου και πρέπει να το ξαναφέρουμε στη ζωή μας και στο Νου ως το μέγιστο όλων. Ο δρόμος προς την Αρετή.
Ο δρόμος για την Αρετή είναι καθαρά πράξεις, όπως επίσης και η επιλογή των ανθρώπων γύρω μας πρέπει να είναι βάσει των Αρετών και όχι των συμφερόντων.
Όλες οι πηγές που έχουμε στα χέρια μας φωνάζουν στο να στραφούμε στον εσωτερικό μας κόσμο. Αυτό δεν υποδηλώνει μόνο τον ψυχισμό αλλά και τον οργανισμό μας.
Κάθε όργανο του ανθρώπινου σώματος έχει άμεση σχέση με την ψυχή μας. Κάθε κύκλος (μήνας – έτος) της φύσης έχει άμεση σχέση με την λειτουργία του οργανισμού μας. Το να γνωρίζουμε την λειτουργία του ανθρωπίνου σώματος είναι άκρως απαραίτητο..
Ο Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς μας λέει πως ο Νους έρχεται από τον Ήλιο, η Ψυχή από την Σελήνη, ενώ το σώμα, μας το παρέχει η Γη. Μια ματιά φτάνει για να δούμε πως τα πάντα επάνω μας είναι κυλινδρικά όπως ακριβώς ένα δέντρο, με την μόνη διαφορά ότι οι ρίζες μας είναι στον Ουρανό, γι’ αυτό και είμαστε επί της γης.
Ολόκληρη η Γνώση για την εξέλιξη της ψυχής βρίσκεται κρυμμένη στον Ουράνιο θόλο και μέσα στο λεγόμενο έτος η κύκλο της φύσης.
Κύριος παράγοντας όλης αυτής της διεργασίας είναι ο Ήλιος και η Σελήνη.
Τα 2 φώτα (μάτια) και οι 5 πλανήτες όπως τους συναντάμε και στην παραδοσιακή αστρολογία (σύνολο 7).
Αυτά τα ουράνια σώματα παίζουν καθοριστικό ρόλο όχι μόνο στην πορεία της ζωής μας, αλλά και πριν ακόμα έρθουμε προς ενσάρκωση.
Πάνω σε αυτό μπορούμε να ανατρέξουμε στον μύθο του Ηρός του Πλάτωνα.
Όπως είχα αναφέρει ξανά, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα από τα πανάρχαια χρόνια, ήταν η γνώση περί σωστής ώρας σύλληψης καθώς και οι άγονες και γόνιμες ημέρες μέσα σε ένα σεληνιακό μήνα.
Αυτή η γνώση δεν χρησιμοποιείται αιώνες τώρα και είναι και ο λόγος της κατάλυσης της πολιτείας, όπως μας λέει και ο Πλάτωνας. Για αρχή, γνωρίζοντας σήμερα αυτή την πληροφορία, ότι στα αρχαία χρόνια δεν γεννούσαν παιδιά όποτε ήθελαν, αλλά συγκεκριμένες ώρες και ημέρες, μας δίνει να καταλάβουμε πόσοι άνθρωποι εδώ και αιώνες γεννιούνται μέσα σε μέρες που επιφέρουν βάσανα, δυσκολίες και αποτρέπουν σε κάθε περίπτωση την εξέλιξη της ψυχής του ανθρώπου.
Κατανοώντας αυτή την τόσο σημαντική λειτουργία μέσα σε μία πολιτεία, αμέσως θα διαπιστώσουμε πως ολόκληρος ο πολιτισμός έχει πέσει σε μία παγίδα που συνεχώς ανανεώνονται τέτοιου είδους γεννήσεις και το αποτέλεσμα είναι σε όλους μας αρκετά γνώριμο. Αρκεί μια ματιά στον τρόπο που ο σημερινός άνθρωπος σκέφτεται…
Εδώ ας δούμε τι μας λέει ένας από τους μεγάλους διανοητές της Πλατωνικής φιλοσοφίας, ο Πρόκλος:
Πρέπει λοιπόν εκείνοι που επιτηρούν τους γάμους, να παρατηρούν την κατάλληλη ώρα.
Και κατ΄ αρχήν, λαμβάνοντας υπόψη τη σφαίρα των απλανών, μέσω των ωροσκόπων κατά τη σύλληψη και μέσω των αστερισμών κατά των δεκανών, που κάνουν την άνοδο τους μαζί με αυτούς.
Πράγματι, οι ωροσκοπούσες μοίρες έχουν όλη την δύναμη της γένεσης, έτσι που να παράγουν άλλες γενέσεις κατάλληλες για την ιεροσύνη ( καλή ευνοϊκή ζωή ) και άλλες μιας ατιμωτικής ζωής
(Και αυτά τα βρίσκουμε στις χαλδαϊκές και στις αιγυπτιακές σφαίρες, σύμφωνα με τις οποίες οι παλαιοί κρίνουν ποια θα είναι η ζωή των ψυχών που μπαίνουν στα σώματα, όταν οι μοίρες αυτές ανεβαίνουν στον ορίζοντα κατά τη σύλληψη, όπως κρίνουν και την ποιότητα της ζωής, σύμφωνα με τους αστρικούς σχηματισμούς και τους ταυτόχρονους ωροσκόπους και την ιδιότητα των άστρων που έχουν ίδια όψη προς την ωροσκοπούσα μοίρα κατά τη σύλληψη). Και όσο για τις δυνάμεις των παρανατελλόντων, ασκούν πολύ μεγάλη επιρροή στην ευγονία και τη δυσγονία.
Διότι ανάμεσα στις δυνάμεις, άλλες είναι καλές και παρέχουν κάθε καλή πορεία στις γενέσεις, και άλλες είναι βλαβερές και στέλνουν κάτω απορροές των αντιθέτων ποιοτήτων για τις ψυχές που δυναστεύονται από αυτές.
Αυτά λοιπόν παρατηρούν οι αστρολόγοι και καθορίζουν έτσι ποιοι αστρικοί σχηματισμοί περιέχουν άστρα που είναι όλα αγαθοποιά, ποια άστρα ολέθρια και ποια άστρα και του ενός είδους και του άλλου.
Διότι πρέπει να εννοήσουμε ότι οι απορροές των άστρων αυτών, παράγουν τη μεγαλύτερη παράλλαξη, λαμβάνοντας υπόψη τόσο την ώρα της σύλληψης, όσο και της γέννησης, κυρίως όταν ανεβαίνουν με τα ζωδιακά σημεία, αλλά οπωσδήποτε με την ευκαιρία των άλλων σημείων του ορίζοντα της γέννησης, για παράδειγμα όταν μεσουρανούν και δύουν μαζί με τα σημεία.
Πρέπει λοιπόν να επιλέξουν ανάμεσα στις αγαθοποιούς όψεις, εκείνες που είναι ομοιωτικές και προς την ώρα της σύλληψης και οι μεν προς τις δε.
Ακόμη πρέπει να παρατηρήσουν τις αυξήσεις και τις μειώσεις κατά τους αύξοντες και φθίνοντες αριθμούς.
Στην περίπτωση της σελήνης καθώς αυξάνει κυρίως τις γεννήσεις κατά τις ημέρες που αυξάνεται σε αναβατικούς αριθμούς.
Στην περίπτωση των πλανητών, εξετάζοντας τις πορείες τους προς τα μπροστά και προς τα πίσω. Όσα παρέχουν οι αγαθοποιοί όταν έχουν πορεία προς τα μπροστά, τα φθείρουν όταν οπισθοχωρούν.
Στην περίπτωση του Ήλιου θα εξετάσουν τις αυξήσεις του φωτός παρά τις μειώσεις. Όταν ο Ήλιος πράγματι βαδίζει προς το μεσουράνημα προσθέτει στο φως του, όταν από το μεσουράνημα πορεύεται προς την δύση, ελαττώνει τη δύναμη του φωτός του. Όταν μένει στο μεσουράνημα, το ίδιο το κέντρο της ζωής εκδηλώνει την πλήρη δύναμη του φωτός του. Δεν πρέπει να περιοριστούν σε αυτό μόνο, αλλά πρέπει να δουν και τις διαφορές των ημικυκλίων του ζωδιακού κύκλου και πώς το ένα είναι αυξητικό της γένεσης, αυτό που αρχίζει στον Αιγόκερω και πώς το άλλο είναι μειωτικό, αυτό που ξεκινάει από τον Καρκίνο.
Διότι στο πρώτο ζώδιο το φως αυξάνεται ενώ στο δεύτερο μειώνεται.
Και όλος ο κύκλος του χρόνου διαιρείται σε αύξηση και μείωση.
Για αυτό και ο μηνιαίος κύκλος της Σελήνης λέγεται ότι απεικονίζει την ετήσια πορεία του Ήλιου. Ο Ορφέας παρατηρώντας την αναλογία ανάμεσα σε αυτά τα δύο σώματα λέει “ότι η Σελήνη κάνει στον μήνα την ίδια πορεία που κάνει ο Ήλιος στον χρόνο”.
Επιπλέον, στους Αιγυπτίους επικρατεί αυτή η αρχή, ότι καθένας από τους πέντε πλανήτες αν του συμβεί κάτι κακό κατά τη σύλληψη, φθείρει το σπέρμα, ο Κρόνος στον πρώτο μήνα της εγκυμοσύνης, ο Δίας στις 60 ημέρες, ο Άρης στις 90 ημέρες, η Αφροδίτη στις 120 ημέρες, ο Ερμής στις 150 μέρες. Έτσι και η Σελήνη, αν της συμβεί κάτι κακό κατά τον ίδιο τρόπο με τον Κρόνο, στον σπόρο που προϋπάρχει διαλύει το έμβρυο.
Μόνο ο Ήλιος πήζει τη σύσταση των σπερμάτων και συνεισφέρει με την εργασία του στη γένεση αφού διαθέτει και τις δυνάμεις των πάντων. Και για τους τρεις πλανήτες που βρίσκονται πάνω από αυτόν οι πορείες προς τα εμπρός και προς τα πίσω γίνονται κατά τις τριγωνικές όψεις προς αυτόν, γιατί από την μία το τρίγωνο είναι αρχή της γένεσης, της οποίας ο Ήλιος είναι Δεσπότης και από την άλλη, από τους τρεις πλανήτες ο ένας, ο Κρόνος είναι ο αίτιος της συγκρίσεως, ο άλλος, ο Άρης της διακρίσεως, και ο τρίτος, ο Δίας της συμμετρίας ανάμεσα στους δύο.
Όσο για τους τρεις πλανήτες κάτω από αυτόν, οι δύο -Αφροδίτη και Ερμής- είναι δορυφόροι του και ο τρίτος Σελήνης στρέφεται γύρω από αυτόν καθώς κινείται από αυτόν και προς αυτόν.
Ένα ακόμα σημαντικό εργαλείο που μας δίνει είναι το εξής:
Ο ωροσκόπος της σύλληψης γίνεται ο “τόπος” της Σελήνης κατά τις γέννες και ότι ο τόπος όπου βρισκόταν η σελήνη κατά τη σύλληψη γίνεται ο ωροσκόπος της γέννησης.
Μόλις μάθουμε τον τόπο όπου βρίσκεται η Σελήνη κατά τη σύλληψη, είναι πιθανόν να γνωρίσουμε επίσης και τον ωροσκόπο της γέννησης και αντιστρόφως. Και μόλις μάθουμε αυτό, πρέπει να εξετάσουμε αν αυτό που θα γεννηθεί θα είναι 7 μηνών ή εννέα και κάτω από ποιες όψεις και σε ποιες συνθήκες γεννιέται στη μία και στην άλλη περίπτωση και έτσι να προβλέψουμε τις γενέσεις των σπαρμένων.
Στην περίπτωση των καρπών των εννέα μηνών, οι συλλήψεις γίνονται στην αριστερή τετράγωνη όψη του Ηλίου της γέννησης, διότι όταν ήταν εκεί ο Ήλιος έγινε η σύλληψη και στην περίπτωση των καρπών των 7 μηνών, έγινε στη διαμετρική όψη.
Ακόμη, οι καρποί των 9 μηνών, ολοκληρώνονται στην περίπτωση της μεγαλύτερης κύησης σε 288 μέρες και 8 ώρες, στην περίπτωση της μέσης κύησης σε 273 μέρες και 8 ώρες, και στην περίπτωση της ελάχιστης της κύησης 258 μέρες και 8 ώρες.
Οι καρποί των 7 μηνών ολοκληρώνονται στην περίπτωση της μεγαλύτερης κύησης σε 206 μέρες και 8 ώρες, στην περίπτωση της μέσης κύησης 191 μέρες και 8 ώρες και στην περίπτωση της ελάχιστης της κύησης 176 μέρες και 8 ώρες. Αφού λοιπόν υπολογίσαμε την ώρα της σύλληψης βρίσκουμε από την ώρα αυτή ποιοι θα είναι η καρποί των 9 μηνών και ποιοι τον 7 μηνών.
Και πάλι υπολογίζουμε έτσι.
Τέλος, οι συλλήψεις που γίνονται κατά τη σύνοδο του Ήλιου και της Σελήνης πραγματοποιούν τις γέννες σε πανσέληνο. Η συλλήψεις σε πανσέληνο πραγματοποιούν τις γέννες στη σύνοδο. Γίνονται επίσης γέννες στις διχομηνίες, όταν η Σελήνη αυξάνεται στο ίδιο ζώδιο αν οι σύλληψη έγινε κατά τη σύνοδο, όταν η Σελήνη μειώνεται αν οι σύλληψη έγινε σε πανσέληνο. Ονομάζουμε διχομηνίες το πρώτο και το τελευταίο τέταρτο.
Αν οι συλλήψεις έγιναν στο πρώτο και στο τελευταίο τέταρτο, οδηγούν τη γέννα είτε από το πρώτο τέταρτο στην πανσέληνο είτε από το τελευταίο τέταρτο στη νέα Σελήνη (σύνοδο).
Οι συλλήψεις που έγιναν ανάμεσα σε συνόδους και πρώτα τέταρτα ή ανάμεσα σε πρώτα τέταρτα και σε πανσελήνους βρίσκουν τον Ήλιο πότε στο ίδιο ζώδιο και πότε στο επόμενο και κάποιες φορές στην αρχή του ζωδίου.
Όταν η σύλληψη που έχει δημιουργηθεί βρίσκει τον Ήλιο στο τέλος του ζωδίου, πρέπει να παρατηρήσουμε πότε η Σελήνη κάνει δύο σχηματισμούς, για παράδειγμα δύο συνόδους σε έναν μήνα στο ίδιο ζώδιο, τότε ο καρπός είναι 7 μηνών. Διότι το ζώδιο στο οποίο το έμβρυο εμφανίστηκε για πρώτη φορά, είναι και αυτό που το οδηγεί στην τελειότητα. Και εκείνο κατά το οποίο το νεογέννητο έπαιρνε επιπλέον το δρόμο του Ηλίου, τούτο αφαιρούνταν από το χρόνο στην κοιλιά.
Πρέπει λοιπόν, όπως είπαμε και αλλού, σχετικά με τους διαλόγους και για το κάθε τι που ψάχνουμε να έχει ό,τι ακριβώς και το σύμπαν και υπάρχει κάτι που έχει λάβεις σ’ αυτά αντίστοιχη θέση με το Αγαθό, κάτι που έχει λάβει αντίστοιχη θέση με τον νου, κάτι με την ψυχή, κάτι με τη μορφή και κάτι άλλο με την ίδια την υποκειμενική υλική φύση. Να πούμε λοιπόν, προκειμένου για τούτα, ότι αντίστοιχο το Αγαθού είναι η ομοίωση προς το θείο. (Αρετές)
Μέσα από την επιμέλεια του εαυτού μας. Αντίστοιχο του Νου είναι η αυτογνωσία. Αντίστοιχο της ψυχής το πλήθος των αποδείξεων που μας οδηγούν προς το συμπέρασμα αυτό και όλο, θα λέγαμε, το συλλογιστικό μέρος του διαλόγου, αντίστοιχο της μορφής ο χαρακτήρας της έκφρασης και των σχημάτων, η πλοκή των ιδεών και όσα άλλα στοιχεία ανήκουν στη λεκτική δύναμη. Τέλος αντίστοιχο της ύλης είναι τα πρόσωπα, οι περιστάσεις και αυτό που ορισμένοι ονομάζουν υπόθεση. Αυτά υπάρχουν σε όλους τους διαλόγους. Εν προκειμένω τώρα, σκοπός για το υπό εξέταση σύγγραμμα είναι να γνωρίσουμε την ουσία μας και της γνώσης αυτής είμαστε εραστές για να τύχουμε της τελείωσης του εαυτού μας.
Η κυριότερη και πιο σταθερή αρχή ολόκληρης της φιλοσοφίας είναι η διακρίβωση της ουσίας του εαυτό μας.
Σε περίπτωση που ξανά λειτουργήσει το ‘πότε πρέπει να γίνει μια σύλληψη’, αρκούν μόλις 2 γενιές για να συγκλίνουμε προς μια άριστη πολιτεία.
Στα κείμενα της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας ενυπάρχει ο Πλούτος όλου του κόσμου.
Πηγές : Πρόκλος άπαντα 4 Πρόκλου φιλοσόφου Λυκίου, Πλατωνικού διαδόχου είς τάς Πλάτωνος Πολιτείας. Υπόμνημα Β
Γιώργος Κουτσιβίτης