Η ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ CAMPO DE FIORI
Χαριτάτου Έφη
H στοιχειωμένη πλατεία Campo De Fiori φαίνεται πως δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ από το πνεύμα του επίμονα αμετανόητου αιρετικού φιλοσόφου Τζιορντάνο Μπρούνο που άφησε εκεί μαρτυρικά την τελευταία του ανάσα.
Το Campo de Fiori είναι μια μεσαιωνική και ταυτόχρονα μια από τις πιο κύριες πλατείες στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης. Στη σύγχρονη εποχή αποτελεί έναν πολύ όμορφο και αγαπημένο χώρο όπου σφύζει από κίνηση και ζωή σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας, καθώς και οι ντόπιοι αλλά και φιλοξενούμενοι τουρίστες απολαμβάνουν τη γραφικότητα αυτής της ιστορικής γωνιάς του κόσμου. Η περιοχή χρονολογείται από το μεσαίωνα και λόγω της τοποθεσίας της ήταν τότε επιρρεπής σε πλημμύρες από τον ποταμό Τίβερη. Σταδιακά, άρχισε η οικοδόμησή της και έχει φτάσει στο σήμερα, όπου αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς τόπους επίσκεψης.
Το μέσον της πλατείας κοσμεί το άγαλμα του φιλοσόφου Τζιορντάνο Μπρούνο που υπήρξε μάρτυρας της της βαναυσότητας της Ιεράς Εξέτασης, για να θυμίζει στους σύγχρονους ότι οι μεγάλες ιδέες και η έκφραση του λόγου είναι αθάνατες όσο και αν κάποιοι επιχειρούν δια της βίας να τις αφανίσουν. Ο Τζιορντάνο Μπρούνο (1548 – 17 Φεβρουαρίου 1600) ήταν φιλόσοφος, μαθηματικός, ποιητής, αστρονόμος, αστρολόγος και μυήθηκε στην ερμητική μαγεία.
Γεννήθηκε στη Νόλα της Καμπανίας και στα 17 του εισήλθε στο τάγμα Των Δομικανών καθώς μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είχε την ευκαιρία να μελετήσει και να μορφωθεί. Όταν άρχισε το πνεύμα του να αναπτύσσεται έφυγε από το τάγμα και ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι του προς τη γνώση και τη διδαχή σε διάφορα Πανεπιστήμια της Ευρώπης. Γνώρισε προσωπικότητες και επιστήμονες της εποχής καθώς και ανθρώπους που κατείχαν τίτλους, προνόμια και ηγετικές θέσεις.
Υπήρξε ο πρώτος Ευρωπαίος που τα αστέρια τα είδε σαν ήλιους. Επηρεάστηκε από την αραβική αστρολογία, τον νεοπλατωνισμό και τον ερμητισμό της Αναγέννησης και μελέτησε έργα πολλών άλλων φιλοσόφων, που τον κατηύθυναν στην ανάπτυξη της δικής του θεώρησης. Η κοσμολογική του αντίληψη ξεπέρασε το δόγμα της Εκκλησίας καθώς το αμφισβητούσε και ανέπτυσσε ένα πανθεϊστικό σύστημα αποδεχόμενος την ύπαρξη του Θεού μέσα κι έξω από τα πάντα.
Σύντομα έγινε γνωστός για τις φιλοσοφικές θεωρήσεις του, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στη σκληροπυρηνική ρωμαιοκαθολική εκκλησία και τις τριαδικές πεποιθήσεις της και αυτό έγινε η αιτία να τον επικηρύξουν. Στην Ιταλία ξαναγύρισε κατόπιν πρόσκλησης του Τζοβάνι Μοτσένιγκο που του ζήτησε να τον διδάξει την τέχνη της απομνημόνευσης και έτσι κι έγινε.
Ο Μοτσένιγκο φαίνεται στη συνέχεια να στρέφεται ενάντια στο δάσκαλό του και να τον καταγγέλλει στην Ιερά Εξέταση. Επί επτά χρόνια φαίνεται να βασανίσθηκε στις φυλακές της Ρώμης και στις αρχές του 1600 αποφάσισαν να τον περάσουν από την Ιερά Εξέταση, να τον δικάσουν και να τον καταδικάσουν σε θάνατο δια της πυράς για τις ιδέες του.
Αρνούμενος να αλλάξει τις φιλοσοφικές του πεποιθήσεις ακολουθώντας ως άλλος Σωκράτης τις θεωρήσεις του συνειδητά, ο Τζιορντάνο Μπρούνο θανατώθηκε στα 52 του χρόνια στην πυρά ακριβώς στο σημείο όπου σήμερα στέκει το άγαλμά του.
Πολλοί ντόπιοι και επισκέπτες ισχυρίζονται ότι έχουν δει το Τζιορντάνο Μπρούνο να περιφέρεται στην πλατεία Campo de Fiori αλλά και σε στενάκια γύρω από αυτήν κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου. Επίσης πολλοί έχουν παρατηρήσει ότι κοντά στην ημερομηνία που εκτελέστηκε, ακούγονται ακαθόριστοι ψίθυροι στην πλατεία και στους γύρω δρόμους όταν κοπάζει η οχλαγωγία. Πολλοί λένε ότι ακούγονται μαθηματικές θεωρίες ή αστρονομικοί συλλογισμοί. Άλλοι πάλι λένε ότι ακούνε ήχους από σωλήνες που σπάνε και πολλοί έχουν παρατηρήσει βλάβες στο υδροδοτικό σύστημα πέριξ της πλατείας κατά την περίοδο που συμπίπτει με το θάνατό του. Όλ’ αυτά σχετίζονται με το νερό που προφανώς θα είχε σώσει το Τζιορντάνο Μπρούνο από το μαρτύριό του. Η θέση του αγάλματος δεν είναι τυχαία, το πρόσωπό του είναι στραμμένο προς τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και της πόλης του Βατικανού σαν το ζητούμενο να είναι διαχρονικά, ένα είδος ιστορικής εκδίκησης σε μια ακραία αδικία που άφησε ανοιχτή ενεργειακή πληγή.
Αυτό που χρειάζεται να σημειώσουμε εδώ είναι ότι όσοι άνθρωποι ντόπιοι ή επισκέπτες βίωσαν αυτήν την εμπειρία ισχυρίζονται ότι η παρουσία του φιλοσόφου ή οι ψίθυροι που άκουσαν τους έδωσαν μια αίσθηση απόκοσμης ανατριχίλας αλλά και αιθέριας ανακούφισης ταυτόχρονα.
Χαριτάτου Έφη
[email protected]